Het gebruik van pindanoten als voedingsmiddel en medicijn gaat terug tot de tijd van de Azteken en Inca’s. De Azteken gebruikten pindapasta waarschijnlijk voor de behandeling van tandpijn. Op pindakaas werd voor het eerst in 1884 in Montreal door Marcellus G. Edson een patent genomen. Hij plette geroosterde pindanoten en mengde ze met suiker. In 1895 nam John Harvey Kellogg – de mede-uitvinder van de cornflakes – een patent op het door hem ontwikkelde pindanotenmeel. Hij was op zoek naar een voedingsrijk levensmiddel voor ziekenhuispatiënten zonder tanden. In 1922 vond de chemicus Joseph Rosefield een proces uit om pindakaas met een gelijkmatige gladheid te produceren, waarbij de olie niet bezinkt.